Διαταραχή της εμμονής (OCD) επηρεάζει αρνητικά τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως, αλλά πιο αποτελεσματικές θεραπείες θα μπορούσαν να είναι στο δρόμο αφού οι ερευνητές ήταν σε θέση να εντοπίσουν συγκεκριμένους νευρικούς βιοδείκτες που συνδέονται με την κατάσταση.
Αυτοί οι βιοδείκτες είναι πρότυπα εγκεφαλικής δραστηριότητας που υπάρχουν σε άτομα με OCD όταν ενεργούν υποχρεωτικά και τα οποία δεν εμφανίζονται το υπόλοιπο του χρόνου. Ενώ είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς τι κάνουν αυτοί οι νευρώνες πυροδότησης, τα μοτίβα τους θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση της κατάστασης – και να καταλάβουν πώς να το αντιμετωπίσουν.
Με επικεφαλής μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ στις Κάτω Χώρες, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από ηλεκτρόδια που εμφυτεύτηκαν στους εγκεφάλους 11 ατόμων με χρόνιο OCD, βλέποντας πώς η δραστηριότητα του εγκεφάλου τους άλλαξε με την πάροδο του χρόνου σε αντίδραση σε καταναγκαστικές συμπεριφορές.
Σχετικά: Η αμερικανική γυναίκα λαμβάνει επαναστατικό εμφύτευμα εγκεφάλου για OCD και επιληψία
“Για πρώτη φορά, βρήκαμε έναν σαφή βιολογικό δείκτη για το OCD στον εγκέφαλο, έναν δείκτη που ενδέχεται να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε σε μελλοντικές θεραπείες για το OCD” λέει Νευροεπιστήμονας Tara Arbab του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ.
Τα πρότυπα τοποθετήθηκαν σε τέσσερα στάδια: βασική γραμμή (καθισμένος ήσυχα), έμμονη ιδέα, καταναγκασμόςκαι ανακούφιση (μετά τη σύναψη). Μια εμμονή μπορεί να αποφεύγει τις βρώμικες επιφάνειες, για παράδειγμα, με το πλύσιμο των χεριών. Αυτά ήταν προσαρμοσμένα για κάθε άτομο.
Εγκεφαλικά κύματα δύο συγκεκριμένων συχνοτήτων, άλφα και δέλταήταν αξιοσημείωτα εξέχοντες κατά τη διάρκεια των καταναγκαστικών πράξεων. Αυτά τα ηλεκτρικά σήματα αυξήθηκαν σε όλες τις περιοχές του εγκεφάλου και παρατηρήθηκαν τόσο για ψυχικές όσο και για σωματικές καταναγκασμούς.
“Στην ψυχιατρική, είναι σχεδόν ποτέ δυνατό να συνδέσει ένα σύμπτωμα τόσο απευθείας με την εγκεφαλική δραστηριότητα,” λέει Arbab. “Αυτή η μελέτη δείχνει ότι είναι δυνατόν.”
“Ήμασταν σε θέση να μετρήσουμε τη βαθιά εγκεφαλική δραστηριότητα με πολύ υψηλή χωρική και χρονική ακρίβεια. Αυτό δεν είναι δυνατό με ένα fmri ή EEG. “
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη είχαν λάβει όλους διάφορες μορφές θεραπείας για το OCD τους, χωρίς επιτυχία. Τα εμφυτεύματα που χρησιμοποιήθηκαν ως οθόνες εγκεφάλου εδώ είχαν ήδη εμφυτευτεί πριν από τη μελέτη έτσι ώστε βαθιά διέγερση εγκεφάλου (DBS) θα μπορούσε να δοκιμαστεί ως προσέγγιση θεραπείας.
Υπάρχουν τόσα πολλά διαφορετικά μέρη στο OCD ότι είναι δύσκολο να είμαστε σίγουροι για το πώς λειτουργεί: Οι επιστήμονες έχουν επίσης εξετάσει τις γενετικές επιρροές και τις συνδέσεις με τα βακτήρια του εντέρου για ενδείξεις για το πώς ξεκινά η κατάσταση και πώς παραμένει. Η σοβαρότητα του OCD μπορεί να ποικίλει αρκετά σημαντικά από άτομο σε άτομο.
Καθώς οι θεραπείες OCD πηγαίνουν, το DBS δεν χρησιμοποιείται συχνά και εξακολουθεί να βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο. Η ιδέα είναι να ελέγξουμε τη σηματοδότηση του εγκεφάλου σε κάποιο βαθμό και Μπορεί να λειτουργήσει καλά -αλλά παραμένουν ερωτήσεις σχετικά με τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα και τις πιθανές παρενέργειες.
Με τις νέες πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν σε αυτή τη μελέτη, η προσέγγιση DBS θα μπορούσε ίσως να γίνει πιο στοχοθετημένη και αποτελεσματική. Περαιτέρω κάτω από τη γραμμή, μπορεί ακόμη και να είναι δυνατό να χειριστεί τεχνητά κύματα του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια καταναγκαστικών επεισοδίων.
Αυτό εξακολουθεί να είναι κάπως μακριά, αλλά τώρα γνωρίζουμε περισσότερα για το πώς η OCD αλλάζει τη δραστηριότητα στον εγκέφαλο: όπου συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές και πόσο διαρκούν. Αυτές οι «νευρικές υπογραφές» για τη διαταραχή χτίζονται αργά, κομμάτι με κομμάτι.
“Έχουμε κάνει (DBS) σε ζωικά μοντέλα εδώ και χρόνια, αλλά σε ασθενείς, αυτή η τεχνολογία εξακολουθεί να είναι καινούργια,” λέει Άραβες.
Η έρευνα έχει δημοσιευθεί στο Φύση ψυχική υγεία.
